In de nieuwsbrief van februari en maart zijn onze vier nieuwe bestuursleden vanuit de BPSW, NIP, Verenso en NVO aan het woord geweest. In deze nieuwsbrief maken we kennis met het laatste nieuwe bestuurslid.
Sinds 1 januari dit jaar is Robbert Gobbens namens V&VN bestuurslid van SKILZ. Robbert heeft een achtergrond als wijkverpleegkundige. Daarna heeft hij de overstap naar het onderwijs gemaakt. Inmiddels is hij lector aan de Hogeschool Inholland en verbonden aan ouderenzorginstelling Zonnehuisgroep Amstelland. Sinds 2022 is hij ook bijzonder hoogleraar professionalisering van de verpleging en verzorging in de ouderenzorg bij Tilburg University.
‘Ik ben destijds verpleegkunde gaan studeren om iets voor mensen te kunnen betekenen. In de zorg kom je al snel in aanraking met ouderen en ik vond die groep vanaf het begin al interessant. Oudere mensen hebben het grootste deel van hun leven al achter de rug en hebben veel meegemaakt. Dat maakt ouderen zo boeiend. Wat je voor iemand kunt doen, gaat vaak verder dan louter lichamelijke verzorging. Met aandacht en een gesprek kun je soms heel veel voor iemand betekenen.
Als lector en hoogleraar zet ik mij in voor professionalisering van de verpleging en verzorging in de ouderenzorg. Voor mij gaat professionalisering over onderzoekend, lerend en samenwerkend vermogen. In Zonnehuisgroep Amstelland bijvoorbeeld probeer ik onderzoek, praktijk en onderwijs samen te brengen zodat verzorgenden en verpleegkundigen van elkaar kunnen leren en geïnspireerd raken en blijven.
Een ander onderdeel van professionalisering is vakmanschap. Dit verwijst naar het handelen dat is gebaseerd op evidence based practice. Kennis is onder andere vastgelegd in richtlijnen. Het is belangrijk dat richtlijnen worden ontwikkeld en dat we ervoor zorgen dat deze in de praktijk terechtkomen, de implementatie. Het is ook heel belangrijk dat de vraag naar een richtlijn uit de praktijk komt. Het ontwikkelen van richtlijnen lukt heel goed, de kwaliteit is eigenlijk meestal prima. De grootste uitdaging is de implementatie. Het gaat mis omdat mensen bijvoorbeeld niet weten dat er richtlijnen zijn, of ze blijven uitsluitend varen op hun ervaring. Dit heeft natuurlijk ook te maken met de waan van de dag.
Ik heb hier geen pasklare oplossing voor, maar denk daar graag over mee. Door mijn praktische werkervaring en door mijn werk voor Zonnehuisgroep Amstelland ben ik nog steeds nauw verbonden met de praktijk. Zo zie ik dat er echt wel stappen nodig zijn om richtlijnen bereikbaar en bruikbaar te maken voor die brede groep verzorgenden en verpleegkundigen van alle niveaus. Dit kan door de essentie van zo’n omvangrijke richtlijn te vatten en heel compact weer te geven in bijvoorbeeld een protocol in begrijpelijke taal of in de vorm van een zakkaartje. Als bestuurslid van SKILZ kan ik bijdragen aan het toegankelijk maken van richtlijnen en daar wil ik me de komende jaren met veel overtuiging en plezier voor inzetten.’
